pupināt

I pupinât, ärgerlich etwas vor sich hin murmeln Wid.: viņš pa˙visam saskabis: pupina vien Mar. n. RKr. XV, 131. Vgl. bubinât I 2.

Avots: ME III, 414


pupināt

II pupinât Riga, säugen: bē̦rnu.

Avots: ME III, 414


pupināt

II pupinât: auch Segew., Seyershof.

Avots: EH II, 326