Paplašinātā meklēšana

‡ apraisît (li. apraišýti) Lubn.,

1) a. zirgiem siksnas, (allen?) Pferden die Riemen wegstehten;

2) a. valgus, im Frühjahr, wenn das Vieh nichf mehr im Stall, sondern im
laidars gehalten wird, die Viehstricke (zum Anbinden) im Stall losbinden und im laidars anbinden.

Avots: EH I, 107

paraisît: (fig.) Žamma nāve paraisījusi lielus atmiņu krājumus Daugava 1939, S. 94.

Avots: EH XIII, 166

[paraisît (li. paraišýti), teilweise losbinden: p. kuli un izjemt maizi.]

Avots: ME III, 87

[pãrraisît, losbinden: p. virvi Nigr.]

Avots: ME III, 172

saraisît, tr., zusammenbinden, verknoten Biel.: dzijas.

Avots: ME II, 711

uzraisît: kungam ... kurpes siksnus u. Manz. Post. I, 28.

Avots: EH II, 731

uzraisît, aufbinden, losbinden: u. savu preču paunu Nigr.

Avots: ME IV, 370

izpiñkât,

2): i. (= atraisît) me̦zglu Frauenb.

Avots: EH I, 471

raistis (li. raĩštis "eine Binde") Wid., ein grosses Tuch. Zu raisît.

Avots: ME III, 471

raĩstît (li. raištýti "mehrfach binden"), -u, -ĩju, = raisît Kalleten, (mit ài ² ) Sessw., Warkl., Gr.-Buschhof: gars jaukuos brīžus citu pie cita raista P. Blau; "irgendwie, zweckios binden" Mar.; "pavirši vietvietām sariest" Erlaa. Refl. -tiês "raisīties" Sessw.

Avots: ME III, 471

ràišus ² Lub., raišu U., ràišu ² Kl., raiši Wid., ràiši ² Bers., Lub., ungekoppelt, ungefesselt, frei: zirgu raišu turēt, ein Pferd ungekoppelt auf der Weide halten U. zirgi staigā raišus pa ganībām, die Pferde gehen ungefesselt auf der Weide umher Kl. zirgu labi sapīt, ka pinekli nenuome̦t un netiek ràišus ² Vīt. 90. Zu raisît,

Avots: ME III, 471

I rist (li. rišti "binden"), praes. risu U., Kl., ristu St., rîstu ² Līn., prt. risu,

1) tr., prs. u. prt. risu Nerft, binden
Biel., Kalzenau, Schujen, Nerft n. U:; risamais, das Band Wallhof;

2) tr., auftrennen
St., Bergm. n. U.;

3) (prs. rîstu ² Bixten, Degunen, Dond., Bauske, Windau, ristu Lautb., Salis, Adiamünde, N.-Peb., Bers., Kreuzb., Laidsen, Wirginalen, Assiten, Alschw., risu Neugut; in Windau sei das iz auch ins Präteritum eingedrungen), intr., "voneinander gehen, wie eine Naht od. Haarflechte"
Dressel, (prs. ristu, prt. risu) MSil., Nötk.; sich abwickeln Kl.; sich lösen (eig. und fig.): kamuols sāk rist. cieti savas kājas āvu,... lai nerisa visu mūžu BW. 16988. cimds rîst ² Frauenb. nuo sarkanām ruozcm lapas rīst Asp. saite pēc saites rīst Rainis. nuo manas mēles bij risušas pamiruma saites Vēr. II, 941. mākslas sakari ar dzīvi rīst MWM. XI, 194. pavedienu jau jūtu risam Vēr. II, 796. asaras rīst Stari I, 150. arājiem darbā sviedri rīst JR. VII, 76. stikla zīlītes nu rīst Stari II, 491. risīs ēnas tev nuo sejas III, 30, lai dzelži mīksti tuop un rīst Rainis. drīz dzīvība risīs Vēr. I, 1223. vaļā risīs lāsts U. b. 93, 66. rīst ilgu vaiņags nuo galvas MWM. VII, 772. risīs visa sāpju vara... it kâ sniegs vlegli rīst nuo kuoka zara... Asp. - Das prs. ristu resp. rīstu dürfte zur intransitiven Bed. (3) entstanden sein. Die Bed. 2 kann in der Verbindung mit at-, iz-, nùo- sich entwickelt haben. - Nebst raisît, apr. perrēist "verbinden", senrists "verbunden" wohl zu ae. wrīon "einhüllen", mhd. rigel "Kopfbedeckung, die man umwindet", la. rīca "Kopftuch" u. a., s. Bezzenberger GGA. 1874, 1247, Trautmann Wrtb. 246, Lidén Anlautges. 5 ff., Persson Beitr. 343 f., Froehde BB. XVII, 307, Walde Wrtb.2 652.

Avots: ME III, 531, 532