rieboņa

riêbuoņa C., Golg.,

1) der Ekel, Widerwille:
mani smiekli pašām par riebuoņu Blaum.;

2) ein Widerlicher
N.-Peb.;

3) Schmutz
Warkl.

Avots: ME III, 543


rieboņa

riêbuoņa,

2): auch Pas. XV, 385.

Avots: EH II, 378