rēkls

rē̦kls U., = riekls, zänkisch; rèklis Jürg., rēklis Wid. "bļāvējs, brēcējs". rēklis, ein schreiendes Kind N.- Peb. rēklis jedenfalis zu rēkt; und rē̦kls ist vielleicht nach rēklis aus riekls umgebildet.

Avots: ME III, 519