I rē̦kuôt, intr.,

1) rẽ̦kuôt Nigr., rechnen, schätzen, meinen, mutmassen Biel. n. U.: es rē̦kuoju, iesim vēl vienu baru cauri Janš. Dzimtene ² I, 373. lai Anetes kundzenīte daudz ne˙kuo nerē̦kuojuot un tik sakuot jāvārdu II, 31. vai tu rē̦kuo, ka viņai tagad vaļas uz tevi skatīties? Dzimtene IV, 170. es jau biju rē̦kuojusi, ka laba nebūs V, 371;

2) sich gegenseitig beraten
Kurl. n. U. Zu got. garēhsns "Ratschluss", rahnjan "rechnen" und slav. račiti "wollen"? Oder eher aus rãkuôt "rechnen" PlKur. aus li. rokúoti < poln. rachować dass.?

Avots: ME III, 520

I rē̦kuôt,

1): "beachten"
Diet: viņš par tuo nerē̦kuo, das kümmert ihn nicht.

Avots: EH II, 369

II rẽ̦kuôt, sich unterhalten, schwatzen Rutzau n. FBR. VII, 128, Dunika; erzählen PlKur. Zu rēkt.

Avots: ME III, 520

II rẽ̦kuôt, ‡ Refl. -tiês Rutzau, zanken, streiten.

Avots: EH II, 369