sprēgt St., U., = sprāgt. Subst. sprē̦gums St., Knall vom Platzen. Nebst sprēdze, sprēdzinât, sprē̦ga, sprē̦gans u. a. zu and. sprāca "Sprache" u. a., vgl. sprâgt.

Avots: ME III, 1017

sprēgt: platzen, bersten, Risse bekommen Mag. VI, 45.

Avots: EH II, 559