stanga
I stañga Wolm. u. a., stànga 2 Prl., die Zange, Kneifzange (Plur. stangas); die Stange, Brechstange U. - stangu iemaukti (stangas iemauts U.), der Stangenzaum; visiem... sirmi zirgi, visiem stangu iemauktiņi BW. 29933. Nebst estn. ta g "Zange; Stange" aus mnd. stange und tange.
Avots: ME III, 1043, 1044
Avots: ME III, 1043, 1044