trumpētI trumpêt, -ẽju, das Ende eines Baumes abhauen Kurl. und Neik. n. U., (mit um̂ 2 ) BL: kam galiņu netrumpē BW. 30331, 1. Aus d. trumpfen "abstumpfen (Balken)".Avots: ME IV, 246
trumpētIII trum̃pêt Arrasch, Ligat, Ruj., Salis, Schujen, Segewold, Wandsen, WiddrIsch, Wolmarshof, (mit ùm 2 ) Adsel, Marzen, Sessw., -ẽju, = strumpêt I 4, saufen (vom Vieh gesagt) U.Avots: ME IV, 246