I ùn, un̂ Kl., un̂ ² Dunika, und (nach St. in Livl.): ķēniņš gribēja un gribēja... izgādāt Etn. II, 175. vēja nav un nav LP. IV, 20. bēris labību atkal un atkal siekā VI, 64. Nebst li. un (bei Bezzenberger Lit. Forsch. 192) aus dem Deutschen.

Avots: ME IV, 299

I ùn,

1): ķēniņa dē̦ls - bē̦rns u. bē̦rns (= kâ jau bē̦rns, wie schon ein Kind) -
gribējis uzsvilpēt Salisb.; ‡

2) auch: tad pasirādīja u. kūkaļi Evang. 1753, S. 19.

Avots: EH II, 713

II un̂ ² Dunika, eine Interjektion, mit der man beim Kartenspiei jem. aufmuntert, eine ausgespielte Karte zu stechen.

Avots: ME IV, 299

III un, in der Verbindung ne un Arrasch, Adiamünde, Lixna oder ni un Gr.- Buschh., Warkl., "gar nicht(s)": neizdarīja ni un Warkl. suolījās pienākt, bet ni un! Gr.-Buschhof.

Avots: ME IV, 299