urda

urda,

1) "kas urdä Gr.-Buschh. (mit ùr 2 ); uŗda (?) Burtn., wer mit Worten oder Taten andere antreibt, hetzt, aufwiegelt: tu tāds urda vien esi, neduodams citam miera Ar.;

2) = urdīšana: bāra bē̦rnam jādzīvuo vienā urdā (es wird fortwährend hin und her getrieben) Vīt.

Avots: ME IV, 302