urda
urda,
1) "kas urdä Gr.-Buschh. (mit
ùr 2 );
uŗda (?) Burtn.,
wer mit Worten oder Taten andere antreibt, hetzt, aufwiegelt: tu tāds urda vien esi, neduodams citam miera Ar.;
2) = urdīšana: bāra bē̦rnam jādzīvuo vienā urdā (es wird fortwährend hin und her getrieben) Vīt.
Avots: ME IV,
302