vīte̦ns

1) welk
(mit ĩ ) C., Nötk., (vĩtans) AP.: v. sìens N.-Peb.;

2) vĩtans AP., schlaff (von einem vom Alkohol Berauschten gesagt).

Avots: ME IV, 647

vīte̦ns,

2): viņš ... re̦ti bija pilnā, tik tāds v. Jürgens 31.

Avots: EH II, 793