ģingāt

ģiñgât, -ãju, [Reimwort zu bingât], intr., weinen flennen (von kleinen Kindern) Bers., A. XIII, 81; Druw., Dorsth., Fest., Jürg., Fehsen. Dafür ģīngât Etn. I, 6. [Wohl durch ģīgât im Vokalismus beeinflusst.]

Avots: ME I, 699