ķauzēt

ķàuzêt 2, -ẽju,

1) überkochen:
putra ķauzē Nerft ;

2) tr., hastig, viel essen:
ķauzē kâ ķauzis Naud. n. Etn. II, 50, Bers., Lub.

Avots: ME II, 358


ķauzēt

kàuzêt 2 ,

2): auch (mit ) im tahmischen Gebiet; "neknasti, ar truoksni ēst" Wessen.

Avots: EH I, 692