[ķibt Wid., Rutzau, haften, hängen bleiben: ķibt ap kaklu. Aus li. kìbti dass.

Avots: ME II, 378

ķibt,

1): papīris ķīb ("līp") pie pirkstiem Dunika; ‡ 2; (prs. ķibju) "greifen"
Rutzau: ķ. ap kaklu.

Avots: EH I, 701