I šustît, -u, -ĩju,

1) geschäftig hin und her laufen
Plm.;

2) suchen, schnüffeln
Druw., Fest., Grünw., Nötk. (von Hunden), etwas Verstecktes suchen Treppenhof: šustīt šustīja un visas malas izšustīja, bet ne sukīt nedabūja Fest.;

3) "jem. wiederholt schicken, etwas heimlich zu erfahren"
Adsel;

4) tauschen
Adsel, Salisb., (ohne das Objekt zu sehen) MSil.; "suchend (?) betrügen" Adsel: zē̦ni skuolā šusta nažiem (nažus Salisb.) vai citiem niekiem Adsel. šusta zirgiem ebenda. Refl. -tiês MSil., = šustît 4.

Avots: ME IV, 107

I šàustît: auch (šàustêt ² ) Bērzgale; šaust[i], māmiņa, cik tev tīk! BW. 6991, 1 var. kuo tu šaussi ar rīkstēm? gribu š. šuo pasauli Tdz. 54620.

Avots: EH II, 623

II šustît, -ĩju, schlagen: lieldienās uolas šustī Wolmarshof.

Avots: ME IV, 107

III šustît Rosenbeck, Salisb., Schujen, Sermus, = sust I 2.

Avots: ME IV, 107

‡ IV šustît vaļā Bers., loslassen: š. v. ķēdes suni.

Avots: EH II, 658