šķirpta, eine Scharte L., U., Wellig 106. Wenn mit ide. p, zu šķērpele.

Avots: ME IV, 45

šķirpta: eine geplatzte Stelle in einem Gefäss (mit ir̂ ) Warkl. n. FBR. XI, 122; zāģis ar šķirptām, te dziļām, te se̦klām Sudr. E. Velnu dzinējs (1941) 6.

Avots: EH II, 637