ļoti

ļùoti [PS., C., Serbigal, Neuenb., ļuôti 2 Bl., Līn., Salis, Ruj., ļuoti Tr.], sehr: ļuoti jauks, sehr schon; ļuoti agri, sehr friih; ļuoti sabīties. [Aus dem Slavischen; vgl. aksl. лютѣ "δεινῶς, valde", r. лютый "grimmig" und (hinsichtlich der Bed.) le. briẽsmîgi.]

Avots: ME II, 546


ļoti

ļùoti: mit auch Dunika, wo es aber fürs dikti der alten Generation eingetreted und vordem ganz fremd gewesen ist.

Avots: EH I, 775