Paplašinātā meklēšana

I šļūte,

1) eine mit dem Schlitten schräg gefahrene Stelle
Lennew., Stelp.;

2) eine kanalartige Vertiefung in einer selchten Stromschnelle
Spr. Vgl. šļūtêt I.

Avots: ME IV, 79

II šļūte, eine Spritze B. Vēstn.

Avots: ME IV, 79

III šļūte, s. šļūta.

Avots: ME IV, 79

IV šļũte Frauenb., Schrunden, Sessau, = šļũpe; wohl zu šļūtēt I.

Avots: ME IV, 79

V šļũte Neuenb., eine Bremse an Wagenrädern, die schnelles Hinabglitschens beim Fahren bergab zu verhindern hat.

Avots: ME IV, 79

šļũtene AP., C., (mit ù ² ) Bers., Sonnaxt, der Schlauch B. Vēstn.; die Spritze: uguns šļūtenes Norv. 55. ugunsgrē̦ka šļūtene Vēr. II, 709. kuļamās mašīnas šļūtene strādāja Balss.

Avots: ME IV, 79

šļūteniski: auch (mit ũ) Behnen, Grünw., Schibbenhof, (mit ù ² ) Meiran. "ve̦lns izrāva bē̦rzu un šļūteniski aizvilka" ME. IV, 79 zu verbessern in "(ve̦lns) izrāva bē̦rzu ... un ... aizvilka š.".

Avots: EH II, 647

šļūteniski Spiess n. U., Annenburg, (mit ũ) AP., C., (mit ù ² ) Bers., Saikava, Sessw., Adv., = šļūceniski: dē̦lu māti... uz le̦du izviļāju,... vilku šļūteniski (Var.: šļūceniski, šļūdeniski) BW. 23621, 7. vilcis šļūteniski gar zemi LP. V, 75. ve̦lns izrāva bē̦rzu un šļūteniski aizvilka pruojām VI, 461. Jānis šļūteniski nuobrauca pa kalnu lejā Salis.

Avots: ME IV, 79

šļũtere: auch Nötk.

Avots: EH II, 647

šļũtere Ronneb. n. RKr. XVI, 44, die Feuerspritze, Spritze U.: ugunsgrē̦ku šļūtere Kaudz. Ve̦cpiebalga 92.

Avots: ME IV, 79

šļũteres C., glattes Eis, wo man "šļūterēties" kann.

Avots: ME IV, 80

šļũterêt Ronneb. n. RKr. XVI, 44, AP., -ẽju, mit einer Feuerspritze spritzen U.

Avots: ME IV, 80

šļũterêtiês C., = slidinâtiês.

Avots: ME IV, 80

šlũteris,

2): alus iet pa gaisu kâ nuo ve̦lna šļūteŗa A. Erss Muižnieki 120; ‡

3) "kas šļūterē" Nötk.

Avots: EH II, 647

šļũteris Drosth., (mit ù ² ) Saikava,

1) der Aufseher über die Getränke bei Gastmählern (der auf Hochzeiten den Brautsfreunden fleissig einschenkt)
U., Adsel, N. - Peb., (mit ũ) Drosth., (mit ù ² ) Golg.: šļūteram salde̦ns alus BW. 25496. šļūteri,... kam man nedevi alutiņa? 19811. šļūteris alus vien nevarējis pienē̦sāt Upīte Medn. laiki. nuo rīta bēru mājā šļūters staigā ar alus kannu A. v. J. 1897, S. 312;

2) = šļūtere U., (mit ũ) AP., (mit ù ² ) Kr.: augšup stāvu šļūteri lej straumi savu Hug. n. Plūd. Llv. II, 276. In der Bed. 1 aus mnd. stuter "der erste Geselle eines Bäckers und Brauers".

Avots: ME IV, 80

šļūteriski U., (mit ũ) AP., Adv., = šļūteniski; tam izgāja šļũteniski Frauenb., dem erging es schlimm.

Avots: ME IV, 80

I šķũre Ahs., Wandsen, ein Stosseisen, um Gras im Garten abzustossen Kawall n. U.; sniega šķūre Behnen; = šļūte, ein Gerät zum Ebnen des Bodens Bornsmünde. Zu šķũrêt I.

Avots: ME IV, 56

slẽpeniski C., Ruj., Salis, (mit è ² ) Lis., Adv., schleppend; gleitend: es izvilku dē̦lu māti uz slide̦na le̦dutiņa; kamē̦r vilku slēpeniski (Var.: šļūceniskis, šļūteniski u. a.), līdz dēliņu apsuolīja BW. 23621, 2 var.

Avots: ME III, 929

šļūcere U., = šļūtere.

Avots: ME IV, 77

šļūda,

1) = šļirce 1 Mar.;

2) = šļūderis, šļūteris I U.

Avots: ME IV, 78

šļûdeniski Arrasch, C., Ogershof, Golg., Saikava, Sessw., (mit û ² ) Siuxt, Adv., = šļūceniski, šļūteniski: izvīlu dē̦lu māti uz slide̦nu le̦dutiņu,... vilku šļūdeniski (Var.: šlūceniski) BW. 23621, 5.

Avots: ME IV, 78

šlũpe Dunika, = slūpe 1, šļũpe, šļūte, ein Gerät ("rīks") zum Ebnen des Bodens.

Avots: ME IV, 60

šļūta, šļũte Dond., Sassm., der Riegel; der Schlüsselbart Dond.: pagrabs aizslē̦gts divām šļūtam priekšā Plūd. Llv. II, 354 (ähnlich: Dünsb. Od. 2, 23). tē̦rauda šļūte Dünsb. Par, 41, durvis aizšauj ar šļūti Sassm. n. RKr. XVII, 56. Wohl aus dem Niederdeutschen (vgl. mnd. slût "Schluss", sluten "schliessen").

Avots: ME IV, 79

šlūteris, = šļūteris: alu nesa šlūteris ar zarakannu BW. III, l, 41.

Avots: ME IV, 60

I šļũtêt Jürg., -ẽju, = slũtêt, längs der Erde ziehen, schleppen U.; die Füsse schleppend gehn Grünwald; gleiten, rutschen: viņš šļūtē kājas gar zemi A. v. J. 1892, S. 69. ja kalējs ragavu dzelzi sliecei uz iekšpusi piesit, tad ragavas šļūtē Stelp. uz vienas gūžas, šļūtēt jeb rāpuot Austr.; mit einer šļũte IV (Erde) wegschaffen (mit ũ) Frauenb., tragend (Jürg.) oder fahrend (Bauske) schleppen, wohin schaffen: šļũtēja visu dienu ūdeni; auf Unterlagen (etwas Schweres) vorwärts schieben Lennew. Refl. -tiês,

1) schleppen
(intr.), rutschen: zābaki neveikli šļūtējas pa grīdu Druva I, 1115. tas smagi šļūtē̦tuos uz priekšu CTR. XIV, 22;

2) = šļūterēties Segew. (mit ũ).

Avots: ME IV, 80

šļūtka B. Vēstn., = šļūte II, die Spritze.

Avots: ME IV, 80

šlũtniski Sassm., Adv., = šļūteniski: puisis ve̦lk puišeli šļūtniski pa plānu Sassm. n. RKr. XVII, 56; kann aus šļūteniski gekürzt sein.

Avots: ME IV, 80

šļūts Spr., = šļūte 1, 2.

Avots: ME IV, 80