Paplašinātā meklēšana

krips! Interj. zur Bezeichnang des Geräusches, das beim Brechen, Bröckeln, Nagen, beim Zusammentreffen zweier harter Gegenstände, z. B. beim Auftreten auf etwas Hartes, entsteht: krips, krips jaunu bē̦rnu kauliņi LP. VII, 1001. kāps pa trepēm krips, krips, krips VII, 125. Vgl. kraps II.

Avots: ME II, 280

kripstêt Ahs., kripš(ķ)êt, -u, -ẽju, intr., den mit krips bezeichneten Ton horen lassen, knirren, knarren, klappern: iet, ka kripst vien. (cūciņa) te̦k pa ceļu kripstē̦dama BW. 29135, 1. Vgl. li. kripšterėti "kurz und leise rascheln".

Avots: ME II, 280

kripstinât, kripš(ķ)ināt, knabbern, klauben, nagen: Incīt[i]s tavus smalkus kaulus pa vienam kripšķinās BW. 2110. es garuozas kripšināju 22124. zaķa kāju kripšināja. vāvere kripšina ciekuržus Nigr. Refl. -tiês, knabbern, knibbern: kuo tu te kripstinies? LP. VI, 491.

Avots: ME II, 280

‡ nùoskripstêt, Perfektivum zu skripstêt: tiklīdz (sc.: vē̦stuļu) kastiņa pie durvīm nuoskripstēja Jauns. Neskaties saulē 55.

Avots: EH II, 86

‡ skripsta Frauenb., ein beim Nähen eines Kleides nachbleibender kleinei Rest vom Zeug.

Avots: EH II, 510

skripste St., U. Bielenstein Holzb. 322, = skrīpsts, Hohleisen zum Löffelschneiden.

Avots: ME III, 893

skripstêt: s. mē̦dz neziesti rati un jauni apavi Zvirgzdine. rakstīdams, ka skripstēja vien Sudr. E. Velnu dzinējs (1941), 53.

Avots: EH II, 510

skripstêt, -u, -ẽju, knistern, knarren (vom Geräusch, das beim Gehen mit Stiefeln über den Fussboden entsteht): viņš iet, ka skripst pa plānu: krip, krap! Sassm. n. RKr. XVII, 52. Vgl. kripstêt; etwa zu slav. skripati, skripĕti "knarren" ?

Avots: ME III, 893

‡ skripstinât A.-Schwanb., = kripstinât: kumeliņi žagariņus skripstināja Tdz. 50288. kas tiê kaktā skripstināja? Pieter[i]s Jāņam bārzdu cirpa 58779, 1.

Avots: EH II, 510

skripstiņš, s. skripsts I 2.

Avots: ME III, 893

I skripsts, 1): auch Kalnemois, Liepna.

Avots: EH II, 510

I skripsts,

1) der Knorpel
Aahof;

2) Demin. (auss, ausu) skripstiņš, das Ohrläppchen
L., U., der äussere Knorpel der Ohrmuschel Grünh.: uz . . , labās auss skripstiņu (auf den rechten Ohrknorpel) Glück II Mos. 29, 20;

3) ein kleines Stück, eine Scherbe
Wid., LKVv. In der Bed. 1 und 2 zu skripstêt?

Avots: ME III, 893, 894

II skripsts Mar. n. RKr. XV, 135, Bielenstein Holzb. 322, = skrīpsts.

Avots: ME III, 894

III skripsts, uneigentlich für circenis, das Heimchen: (pele) prasī[ju]si circeņam: skripst, vai kūkums (= kaķis) mājā? Pas. I, 390. Zu skripstêt?

Avots: ME III, 894

kripêt, = kripst%C3%AAt">kripstêt: kas tur kripē pa istabu Dond.

Avots: ME II, 280

kripšinât (unter kripstinât): ēdīsim maizīti kripšinādami BielU. k. ... siera gabaliņu Janš. Apsk. v. J. 1903, S. 68. Refl. -tiês: man likās, ka kāds kripšinājas ("klusi grabinās") Frauenb.

Avots: EH I, 654

kripšķinât (unter kripstinât), ‡

2) auch refl. -tiês, klappern
Frauenb.: bē̦rns ar kurpītēm (kuoka tupelēm) kripšķina pa grīdu. kuo tu kripšķinies cauru dienu ar kuoka kaŗuotēm!

Avots: EH I, 654

II kript,

1): ruokas kripst nuo saltuma Warkl.

Avots: EH I, 654

sakript Warkl., intr., erstarren Mar.; zu sammenschrnmpfen: ruokas nuo aukstuma sakripst Mar. n. RKr. XV, 134. ve̦cie e̦suot sakripuši un nespējuot vairs klē̦vu apsargāt Pas. i, 166 (aus Preili). sakripis Zb. XVIII, 290, = sakrupis,

Avots: ME II, 655

‡ skripšinât, = ‡ kripstin%C3%A2t">skripstinât: māte... ieraduse jūrmalā me̦ncu galus s. Tdz. 46790.

Avots: EH II, 510

I skrĩpsts: auch AP., Ramkau, Schujen, (mit ì ² ) Adsel, Bers., Meselau, Sessw.; (muldas) skripsts ² Saikava "abrkasis"; viņš ve̦lkas kā s. (mit ì ² ) sa˙līcis Heidenfeld.

Avots: EH II, 511

skrìpsti ^2, knorpeliges Fleisch Schwanb.; nebst skripsts I zu skripstêt?

Avots: ME III, 896

skrĩpsts Jürg., skrìpsts ² Saikava, Golg., Gr.-Buschh., Kl., Fehteln, Nerft, skrīpsts Peb. n. U., Bielenstein Holzb. 284; 340, Spr., Memelshof, Wessen, Selsau, Selb., Demin. skrīpstiņš Lind. n. U., Mag. XIII, 2, 48, ein krummes Messer, um Holzlöffel zu schneiden, Schrapmesser (Abb. bei Bielenstein Holzb. 340): jāatne̦s skrīpsts - tē̦vs iztaisīs karūtes Gr.-Buschh. (mugurai) abi gali līka kuopā kâ karuošu skrīpsts Vīt. 24. Wenn mit altem p, nebst skripste, skripsts II, skripta zu skrĩpa; wenn mit ps aus bs, (nebst skribinât u. a.?) zu lat. scrībere "mit einem Griffel graben" (bei Walde Vrgl. Wrtb. 11, 586) und li. skriẽbti "Striche ziehen".

Avots: ME III, 896

skripta,

1) ein Werkzeug, womit man hölzerne Tröge aushöhlt:
nav man skriptas; ar cirvi jau siles neiztaisīsi Gr.-Buschh.;

2) eine Kerbe in der scharfen Schneide eines Messers, einer Axt, einer Sense
usw. Tirs.; eine Spalte zwischen zwei (Vorder)zähnen Saikava: akminī iecirstais cirvis dabūja skriptas Tirs. n. RKr. XVII, 77. pļaujuot izkapte atsitās pret akmini un dabūja skriptas Tirs. zuobu skaistumu izmaitā prāvā skripta pašā priekšā Saikava. starp labās puses apakšzuobiem Ķirpam bija prāva skripta MWM. VIII, 589. Zur Bed. I vgl. skripste; zu skrīpa?

Avots: ME III, 894