Paplašinātā meklēšana
Meklējam 'stilt' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā
'stilt' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:
Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (6)
nostilt
nostilt
nùostil˜t [Nitau], intr., ruhig werden, sich beruhigen, Ruhe finden: tik tam stilt, tik tam rimt, cik nuostila straujupīte BW. 8966. saimnieks nevarēja nuostilt, neaizgājis uz mežu Schwanb.
Avots: ME II, 859
Avots: ME II, 859
sastilt
sastilt, intr., still, ruhig werden: tik sastilt, tik sarimt man[a] auguma pē̦lājam, cik sastila straujupīte, dienu. nakti te̦cē̦âama BW. 8966.
Avots: ME III, 747
Avots: ME III, 747
stilt
stilt,
1): "Aps." ME. III, 1069 ist zu streichen;
2): bē̦rns viens pats stila ustabā Zvirgzdine.
Avots: EH II, 579
1): "Aps." ME. III, 1069 ist zu streichen;
2): bē̦rns viens pats stila ustabā Zvirgzdine.
Avots: EH II, 579
stilt
stilt, stilstu, stilu,
1) stil˜t PS., Serbigal, Smilt., Nötk., stìlt 2 Mar., Grundsahl, Stomersee, Aahof, Golg., Selsau, Schwanb., ruhig werden, sich beruhigen
Pas. V, 32, 246; aufhören; ruhig sein; (in der Erwartung) aushalten: viņš nevar ne˙maz stilt (ruhig werden) Ronneb. vējš stilst (hört auf, legt sich) Golg. es kâ lielais brē̦kulis ne˙kad nevarēju stilt Aps. A. v. J. 1900, S. 884. stilsti, rimsti, kumeliņ! BW. 14488, 5 var. tik tam stilt, tik tam rimt, man[a] auguma pē̦lājam 8966 var. es nestilu negājusi 1259. stilsti mierā! sei ruhig! nestilst (ist so unruhig) kâ īle̦ns maisā Mar. zuobs sāpēja, bet nu jau sāk stilt (fängt an weniger zu schmerzen) Golg. lai tak... izārstējuot viņai tuo zuobu, vairs ne˙kur nevaruot stilt. nu tu gan nevari vairs stilt (vor Erwartung aushalten, erwarten) Grundsahl, (ähnlich) Serbig., Smilt, vai tu stilsi (wirst du aufhören), vai ne? Selsau, Schwanb.;
2) stìlt 2 Warkh., Warkl., Pilda, Zvirdzine, bleiben
Infl. n. U.: jis nevar ilgāk stilt (aus Mangel an Zeit), aiz uztraukuma nezināja, kur stil˜t (= palikt) Serbigal. Wohl von stilli II abgeleitet.
Avots: ME IV, 1069
1) stil˜t PS., Serbigal, Smilt., Nötk., stìlt 2 Mar., Grundsahl, Stomersee, Aahof, Golg., Selsau, Schwanb., ruhig werden, sich beruhigen
Pas. V, 32, 246; aufhören; ruhig sein; (in der Erwartung) aushalten: viņš nevar ne˙maz stilt (ruhig werden) Ronneb. vējš stilst (hört auf, legt sich) Golg. es kâ lielais brē̦kulis ne˙kad nevarēju stilt Aps. A. v. J. 1900, S. 884. stilsti, rimsti, kumeliņ! BW. 14488, 5 var. tik tam stilt, tik tam rimt, man[a] auguma pē̦lājam 8966 var. es nestilu negājusi 1259. stilsti mierā! sei ruhig! nestilst (ist so unruhig) kâ īle̦ns maisā Mar. zuobs sāpēja, bet nu jau sāk stilt (fängt an weniger zu schmerzen) Golg. lai tak... izārstējuot viņai tuo zuobu, vairs ne˙kur nevaruot stilt. nu tu gan nevari vairs stilt (vor Erwartung aushalten, erwarten) Grundsahl, (ähnlich) Serbig., Smilt, vai tu stilsi (wirst du aufhören), vai ne? Selsau, Schwanb.;
2) stìlt 2 Warkh., Warkl., Pilda, Zvirdzine, bleiben
Infl. n. U.: jis nevar ilgāk stilt (aus Mangel an Zeit), aiz uztraukuma nezināja, kur stil˜t (= palikt) Serbigal. Wohl von stilli II abgeleitet.
Avots: ME IV, 1069
Šķirkļa skaidrojumā (7)
iztilt
sarimt
sarimt, intr., sich beruhigen, still werden Spr.: tik sastilt, tik sarimt valuodiņu cē̦lājiem, cik sarima straujupīte dienu, nakti te̦cē̦dama BW. 8966 var.
Avots: ME II, 717
Avots: ME II, 717
standala
standala,
1) ein Eiszapfen
Ermes, (mit añ ) Walk n. U.;
2) ein Hebel
N. - Peb., (mit añ ) Nötk.; ej gulēt, citādi man rītā būs jāliek standalas apakšā! Ramkau;
3) eine Frau mit übermässig kurzem Rock
Bers.; kas nu tas par apģērbu; izskatās tīri kâ standala! Falls dissimiliert aus *staldala, zu mnd. stelte "Stelze", nd. stilte "Stange" u. a. (bei Walde Vrgl. Wrtb. II, 645 f.); vgl, auch stangala und stente.
Avots: ME III, 1043
1) ein Eiszapfen
Ermes, (mit añ ) Walk n. U.;
2) ein Hebel
N. - Peb., (mit añ ) Nötk.; ej gulēt, citādi man rītā būs jāliek standalas apakšā! Ramkau;
3) eine Frau mit übermässig kurzem Rock
Bers.; kas nu tas par apģērbu; izskatās tīri kâ standala! Falls dissimiliert aus *staldala, zu mnd. stelte "Stelze", nd. stilte "Stange" u. a. (bei Walde Vrgl. Wrtb. II, 645 f.); vgl, auch stangala und stente.
Avots: ME III, 1043
stelte
stelte, der Oberarm Wid.; der Oberarmknochen (steltes kauls) Kaw., Lems. n. U.; der Schenkelknochen Druw., A. - Peb., (mit èl 2 ) Festen; der Schenkel Peb.; "= stelpe" (mit èi 2 ) Stockm., Odensee; "das Bein, wenn es im Vergleich zum übrigen Körper sehr gross ist" A. - Peb.; pie šķiņķa palikušuo luocītavas kaula gabalu sauc par stelti Druw., Sinolen, Tirsen. saimniekam ir ļuoti vājas guovis, nuo pašām jau ne˙kā nav, tikai tās lielās steltes A. - Peb. es viņam duotu par steltēm Etn. IV, 146. Nebst stilbs und mnd. stelte "Stelze", nd. stilte "Stange, Stengel, Bein" u. a, zu arm. sfełn "Schaft", gr. στόλος "Pflock", στέλεχος "Stamm", lat. stolō "ein Wurzelschoss", ae. stela "Pllanzenstiel", mnd. stal(e) "Pfosten, Bein", apr. stallīt "stehen" u. a., s. Persson Beitr. 423 und Walde Vrgl. Wrtb. II, 643 ff.
Avots: ME III, 1060
Avots: ME III, 1060
stildīt
stilpt
tilt
II tilt, zu erschliessen aus iztilt (s. dies) "aushalten", wenn dies nicht eigentlich als iz-stilt (s. stilt) aufzufassen ist; für Warkl. wird allerdings auch ein tilt (zuverlässig?) angegeben.
Avots: ME IV, 189
Avots: ME IV, 189