Paplašinātā meklēšana

Meklējam 'stupe' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā

'stupe' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:

Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (8)

ostupe

uôstupe, der Hafenfluss: uostupe iete̦k uostā Sassm.

Avots: ME IV, 422


stupe

stupe,

2): ein kleiner Knüppel od. ein abgebrochener Ast zum Prügeln
Kaltenbr.;

3): auch Linden in Kurl., Morizberg, Ramkau; ņemšu sluotas stupi Azand, 152; ‡

4) "guovju piesienamā valga daļa, kuŗas viens gals piesiets pie cemmes, uotrs - pie pinekla Linden in Kurl.

Avots: EH II, 596


stupe

stupe,

1) eine schlanke, geschmeidige Gerte, Rute
Mar. n. RKr. XV, 138: viņu pēra ar šmaugām bē̦rza stupēm Mar. šautiet... ve̦cus vīrus ar ērškāju stupītēm (Var.: ābeļu rīkstītēm)! BW. 22118, 2 var.;

2) das nachgebliebene Ende von etwas Gebrochenem
U.; eine Rute, deren Spitze nebst den Zweigen abgebrochen ist Wessen, Adsel, Aahof, Selsau, Stomersee; eine dicke Rute, von der die Zweige durch Prügeln abgebrochen sind Mag. XIII, 3, 58; die Stoppel: sīļi miežus apē̦duši, stupes vien palikušas BW. 28062, 3 var.;

3) ein abgefegter, abgebrauchter Besen
U., N. - Peb. n. Latv. Saule 1927, S. 618, AP., PS., Mor., Drosth., Nötk., Serben, Wenden, Lennew., Wohlfahrt, Sermus, Schujen, Schwanb., Adl., Golg., Lis., Selsau, Festen, Meselau, Lös., Prl., Druw., Sessw., Bers., Kalz., Lubn., Meiran, Saikava, Bolwen, Mar., Laud., Lasd., Odsen, Daudsevas, Baldohn, Kokn.: Sprw. kur branga sluota, tur branga stupe. ar stupi berž kulu Lubn. ve̦cas sluotas stupē Etn. II, 9. pa luodziņu mēslus bēra, stupes meta pabeņķē BW. 12870. Nebst stupas, stupērklis, stupis, stups I, stupurs zu aruss. стъпица "Speiche", gr. στύπος "Stock, Stiel", lat. stupēre "starr stehen" und - wenn mit ide. p - ahd. stobarōn "obstupere", an. stūfr oder stubbr "Stumpf" u. a., s. Persson Beitr. 714, Walde Vrgl. Wttb. II, 618 f., Iľjinskij РФВ. P B. LXVI, 274 ff. Būga KSn. I, 288, Boisacq Dict, 922; vgl. auch staũpe und stuburs.

Avots: ME III, 1107


stupele

stupele,

1): auch Daudsewas, Heidenfeld, Kaltenbr., Nerft, N.-Peb., Oknist, Seyershof, Selb., Tdz. 50321 (aus Naukschen);

3) der Schaft eines Strumpfes, dem der untere Teil fehlt
AP., N.-Peb.

Avots: EH II, 596


stupele

stupele,

1) = tupele, die Pantoffel U., Assern, Slate n. FBR. VII, 139, Gr. - Buschh., Wessen, Saikava, BW. 7273, 2 var.: tā vilka stupeles uz savām kājām Glück Judith 10, 4. nesatvēris... kāju, bet kuoka stupeli vien LP. VII, 1037;

2) Schimpfwort Kurs.

Avots: ME III, 1107, 1108


stupelnieks

stupelniẽks, einer, der Pantoffeln (stupeles) anfertigt und verkauft Gr. - Buschh.; ein alter, verkommener Schuster, Schuhflicker U.

Avots: ME III, 1108



stupenica

stupenica "?": zuobus nerādiet! ņemšu labu stupenicu, sākšu zuobus klabināt BW. 20303, 4.

Avots: ME III, 1108

Šķirkļa skaidrojumā (10)

aizlikt

àizlikt,

2) : a. ruoku aiz acīm Dunika, Stenden, mit der Hand die Augen verdecken;

3) (s. IV, 876): ziemeļiem zu verbessern in Ziemeļiem, s. J. Allunāns IMM. I933, II. 225;

4) es jiem aizlikšu ceļu Pas. VIII, 482; zumachen:
māte vēl nevarēja aizlikt acu Azand. 104;

6) : aizlikām kâ divi deviņi Saikava. Marts aizlikās bez stupelēm Seyershof;

7) verdecken:
aizliec sevi ar tutinu! Pas. IX, 111 (aus Lettg.). satvēre puôda vāku, aizlika puôdu IV, 20 (aus Lettg.);

8) hinstellen, -legen (bestimmen) vor (für):
darbu aizliek (gibt auf) ragana Pas. VI, 182 (aus Lettg.; ähnlich VII, 405). strāpi, aizliktu laupītājam Pas. IX, 540 (aus Lettg.);

9) a. vārdu kam par labu, ein gutes Wort für jem. einlegen:
mācītāja... viņam par labu aizliktais vārds Deglavs Latv. attlstības solis 46.

Avots: EH I, 36


ieblīšķēt

ìeblìšķêt 2 Saikava, ieblišķinât 2 ebenda, Larm verursachend hineinfallen, -gehen, -fahren: šie rumulē̦damies ieblīšķēja mārkā. Anne ieblīšķināja ustubā ar kuoka stupelēm.

Avots: EH I, 504


stulps

I stùlps 2 (li. stul˜pas, r. столпъ, serb. stûp "Säule") KL, Plur. stùlpi 2 Prl.,

1) stùlps 2 N. - Rosen, N. - Schwanb., Warkh., der Pfosten
Mar.: rijas priekšā 4 stulpi Annenhof (bei Mar.). uz versts pa stulpam ebenda. četrstūru stabu (stulpu) rindas Kat. kal. 1901, S. 25. vārtu stulpa galiņā BW. 18591; 23380, 1 var.; 32638, 2. kur kārs šūpules?... sudraba stulpuos (Var.: stabuos) 32274. mājas galā stulps, kas sniedzas līdz trešam stāvam Pas. III, 314. akmiņa stulps 438 (aus Lettg.). - stulpiņš, Pfosten zur Feldeinteilung Oppek. n. U.;

2) stul˜ps, stul˜piņš, hoher Abschluss der Bank am Gesindetisch
MSiI.;

3) krāsns stulpi, Abteile zwischen Röhren
Lis.;

4) das Schienbein, die Wade
Saikava;

5) (zābaka) stùlps Jürg., stùlps 2 Lis., Adl., Mar., Erlaa, Laud., Lasd., Adsel, Bers., Golg., Selsau, Sessw., Lubn., Meiran, Saikava, Warkh., stulps Warkl., Kreuzb., Memelshof, Stomersee, Odsen, Prl., Golg., Schwanb., Druw., Lös., Aahof, Meselau, Festen, Fehsen, Serben, Sermus, Kl. - Roop, Smilten, Spr., Ar., N. - Peb., der Stiefelschaft:
zābaki ar gariem stulpiem A. XI, 104. aizbāzdams aiz zābaku... stulpiem JK. III, 5. dumjš kâ zābaku stulps Saikava. stùlpu 2 zābaki Lis., Schaftstiefel, stulpiņi,

a) Strumpfwaden:
zeķam stùlpiņi 2 (stulpi Schwanb., Aahof, Druw. u. a.) vien palikuši, pē̦das pa˙visam nuojukušas Saikava;

b) eine Art Frauenstrümpfe ohne Sohlen
Erlaa, (mit -ùl- 2 ) Saikava, (stulpi) Peb., Warkl., Adl.; stulps, der (um den Arm befindliche) obere Rand eines Handschuhs N. - Peb.;

6) ein Haus ohne Dach
Ar., (mit ùl 2 ) Bers., Adsel. stutpaus stelp- (in stelpe) und stup- (in stupe)? Oder (vgl. Zubatý Böhm. Sitzungsber. 1895, XVI, 21 nnd Trautmann Wrtb. 290 f.) ist ul aus ide. ol reduziert? Vgl. auch stulbs.

Avots: ME III, 1104



stupas

stupas,

1) Blutfedern
St.;

2) kleine Ruten
Oppek. (hier kann -as aus -es entstanden sein) n. U. Zu stupe.

Avots: ME III, 1107


stupērklis

I stupērklis, ein abgefegter Besen Golg. Zu stupe.

Avots: ME III, 1108


stupērklis

II stupērklis, das Kreuz (Körperteil) Lubn. n. Etn. III, 1 (hier mit er geschr.); der Hintere Golg., Lis.: saduod tam palaidnim pa stupērkli! Golg. Nebst li. stupérgalis "хвостец" (s. Būga KSn. I, 288) zu stupe.

Avots: ME III, 1108


stuprs

stuprs Elger Dict. 168 "brevis, curtus"; nebst stups zu stupe?

Avots: ME III, 1108


stups

I stups (ai. stupá-ḥ "Schopf", gr. στύπος "Stock, Stiel"),

1) das nachgebliebene Ende von etwas Gebrochenem
U., Serbigal: sīlis miežus izknābājis, stupus vien... atstājis FBR. IV, 52 (aus Serbigal); eine abgebrochene Rute N. - Wohlfahrt;

2) ein abgefegter, abgebrauchter Besen
U., Odsen. Zu stupe.

Avots: ME III, 1108


stupurs

stupurs,

1) ein kleines Holzstück:
mums nav vairs ne malkas stupuru Dond.;

2) stupurs Mitau, Kurs., Frauenb., Saikava, stupuris Libau, Hasenpot, Bixten, Funkenhof, stupure N.-Autz. n. U., ein abgefegter Besen:
paņem stupuru un saslauki gružus! Kurs. Zu stupe.

Avots: ME III, 1108