krampis

I kram̃pis, die Krampe (hieraus [gleich li. kràma und estn. (k)ramp] entlehnt), der Schliesshaken: krampju lauzējs, vilcējs, der Dieb BW. 27245. aiz krampīša, im Gefängnis Peb.

Avots: ME II, 257


krampis

I kram̃pis,

1): jāj pie durv[j]u ..., sien pie krampja kumeliņu! BW. 19033; ‡

2) ein haken- resp. krampenartig gekrümmter Finger
Dunika: viņam stiprs k.; krampi vilkt (Dunika) od. iet uz krampjiem (Frauenb.), eine Kraftprobe mit eingehakten gekrümmten Fingern;

3) eine (in einen Balken eingesägte) Kerbe
Ramkau: krampjus iezāģē baļķē, un tur ielaiž siju.

Avots: EH I, 641