krampis
I kram̃pis,
die Krampe (hieraus [gleich li.
kràma und estn. (k)ramp] entlehnt),
der Schliesshaken: krampju lauzējs, vilcējs, der Dieb BW. 27245.
aiz krampīša, im Gefängnis Peb.
Avots: ME II,
257
krampis
I kram̃pis,
1): jāj pie durv[j]u ..., sien pie krampja kumeliņu! BW. 19033; ‡
2) ein haken- resp. krampenartig gekrümmter Finger Dunika:
viņam stiprs k.; krampi vilkt (Dunika) od.
iet uz krampjiem (Frauenb.),
eine Kraftprobe mit eingehakten gekrümmten Fingern; ‡
3) eine (in einen Balken eingesägte) Kerbe Ramkau:
krampjus iezāģē baļķē, un tur ielaiž siju.Avots: EH I,
641