[mūdîgs, mächtig AP.] - Adv. mûdîgi [auch Nitau, Schujen], ungemein, sehr [AP.], gebraucht vor Adj. u. Adv.: viņš mūdīgi ātri skrien Golg., Mat.; vgl. mûžîgs, mûdiņš.

Avots: ME II, 677

mūdîgs,

1): m. sliņķis gan tu esi Ciema spīg. 178. mûdīgs (= mûža; dicht)
mežs Lubn., Sessw. mûdīgi (sehr) skaists lakats AP.; ‡

2) arbeitsam
(mit û ) AP.: m. cilvēks.

Avots: EH I, 838