piemīlība
pìemĩlĩba,
1) die Gunst, die man bei andern findet
U.: lai tie bērniņi uzaug piemīlībā pie dieva un cilvē̦kiem Schwitten;
2) die Anmut:
piemīlība valuodā Konv. 2 1105.
Avots: ME III, 274
1) die Gunst, die man bei andern findet
U.: lai tie bērniņi uzaug piemīlībā pie dieva un cilvē̦kiem Schwitten;
2) die Anmut:
piemīlība valuodā Konv. 2 1105.
Avots: ME III, 274