I plañčka Wandsen, Wolmarshof, Ruj., Widdrisch, Arrasch, N: Peb., Bauske, plančka ² Mar. n. RKr. XV, 130, Lis., die Pfütze Selb., Laud., Fest., Spr.: es bridu pa sasilušuo plančku, ar kuru še beidzās vare̦nā jūra Skalbe. Reimwort zu pančka.

Avots: ME III, 318

I plañčka: auch Wessen, (mit àn ² ) Baltinow, Liepna, Lös., Rugāji; vārna plančku sajaukuse BW. 11128, 3. ka kājiņas neiemin asariņu plančkiņā 11813, 7 var.

Avots: EH II, 283

II plañčka Hofzumberge, = plancka II: nuo Rīgas tās ve̦cās plančkas šurp atte̦kuot un tad pie darba kaktā kâ kucītes rejuot. In Fockenhof sei plančka ein Klatschweib, in N: Peb. (mit n ) - ein verkommenes Weib.

Avots: ME III, 318

II plañčka,

1): eine unsaubere od. unkeusche weibliche Person
Vank.; ein unsauberer Mensch (namentlich eine solche weibliche Person) AP., Autz, Lieven-Bersen; ein Kind, das im Kot zu waten liebt (mit àn ² ) Kārsava, Lixna; "kas planckājas, laistās ar ūdeni" Schibbenhof; ‡

2) "ein Säufer; plenderis"
(mit an) N.-Schwanb.

Avots: EH II, 283

III plañčka, ein allzu dünn geratener Brei N.-Peb.

Avots: ME III, 318