Paplašinātā meklēšana

‡ àizburgât, (mit Stöcken) forttreiben, -rollen (tr.): a. bumbu pruojām Talsen.

Avots: EH I, 12

‡ apņur̃gât ² Stenden, beschmutzen; leichthin verknüllen: a. jaunas drēbes. Refl. -tiês, sich beschmutzen (besudeln) Stenden.

Avots: EH I, 104

apsmur̃gât, apsmur̃guļuôt (li. apsmurgliúoti), tr.,

1) beschmurgeln, durch Nasenschleim verunreinigen:
bē̦rns apsmurgājis ēdienu;

2) etw. oberflächlich tun:
ir tik apsmurgāts, nav vēl nekas padarīts PS. Refl. -tiês, sich beschmutzen, beschmurgeln.

Avots: ME I, 124

‡ atspurgât Warkl. (hier auch refl. -tiês, s. unter atspurêt), = atspurêt.

Avots: EH I, 170

bļur̃gât, - āju Sassm., schwatzen, plappern

Avots: ME I, 321

[bur̃gât Serbial, Fische mit einer bur̃ga treiben.]

Avots: ME I, 353

[ìesmurgāt L., einsalben.]

Avots: ME II, 68

izļur̂gât Jürg., Lemb., Lemsal, Mesoten, Trik., unordentlich aus(fr)essen; i. ēdienu.

Avots: EH I, 464

‡ I izļurgât(iês) Warkl., = izļur̃buô-t(iês)"

Avots: EH I, 464

‡ II izļurgât(iês) Lubn., PV.; Saikava, = izļuodzît(iês) 1.

Avots: EH I, 464

‡ I izļurgât(iês) Warkl., = izļur̃buô-t(iês)"

Avots: EH I, 464

‡ II izļurgât(iês) Lubn., PV.; Saikava, = izļuodzît(iês) 1.

Avots: EH I, 464

‡ izpurgât

1) hinauswerfen
Saikava: i. dzērājus nuo kruogus:

2) i. tīklus SDP. VII, die Netze von Fischen ausreinigen.

Avots: EH I, 475

izsmurgât,

2): übertölpeln (izmuļķuôt) Segew.: visus sulaiņus izsmurgājis ... bārdas dzinējs Pas. XII, 81.

Avots: EH I, 481

[izsmurgât,

1) besudeln:
izsm. ēdienu,

2) schändlich betrügen, besebeln:
kad tik viņš tevi neizsmurgā! Refl. - tiês, sich mit einer unsaubern und scwierigen Arbeit lange und vergeblich abplacken.]

Avots: ME I, 801

izšmur̃gât, tr.,

1) ausschnüffeln (das Essen):
ēdienu;

2) beklatschen, verleumden:
cilvē̦ku, meitu. Refl. - tiês, sich foppėn, sich zum besten halten: viņam nu negribuoties ļauties tâ izšmurgāties Saul., C.

Avots: ME I, 813

‡ izspurgât, ausfasern (?): izspurgāta drēbe - vairāk reižu pāršūstīta un atārdīta, nesaturīga drēbe Saikava.

Avots: EH I, 482

[ļurgâtiês Mar., = ļimbâtiês.]

Avots: ME II, 544

‡ mur̂gât ² , -āju NB. "murzīt, burzīt".

Avots: EH I, 833

‡ mùrgâtiês ² Grawendahl, (mit ur̂ ² ) Hasenp., Schwitten "ungeschickt arbeiten".

Avots: EH I, 833

nùopùrgâtiês, sich abplacken, sich abquälen: vienīgi tāds mulķa zviedrs var nuopurgāties gar tādu zemi Druva II, 200.

Avots: ME II, 834

nùosmur̃gât, ‡ Refl. -tiês, sich besudeln Salis.

Avots: EH II, 89

nùosmur̃gât, nùošmur̃gât, tr., besabbeln, besudeln, beschmutzen, beschmurgeln: tuo bij bē̦rni nuosmurgājuši BW. 1016. labāk tinu ap kājiņu, nekâ devu nuošmurgāt BW. 19234, 3.

Avots: ME II, 855

nuošmur̃gât, s. nùosmurgât.

Avots: ME II, 870

nùošņurgât, tr., mit Nasenschleim beschmutzen: nuošņurgājis visas drē bītes Latv. (Refl. -tiês, sich mit Nasenschleim beschmutzen Adiamünde, Salis, sich besudeln Bauske.]

Avots: ME II, 870

‡ nùovùrgât ² Saikava, wegstehlen: n. zâles.

Avots: EH II, 108

‡ nuožļur̂gâtiês ² Dunika, = nùoraûdâtiês 1 (vulgär).

Avots: EH II, 111

nùožur̃gât: bē̦rni kaķē̦nu pa˙visam nuožurgājuši Frauenb.

Avots: EH II, 111

nùožur̃gât, nùožurdzît, tr., in Schweiss bringen, abarbeiten, abquälen: zirgus Kand. zirgi kâ kaķi nuožurdzīti Sil. Refl. -tiês, sich abquälen, sich abmühen.

Avots: ME II, 894

[I ņurgât, wimmeln Wid.]

Avots: ME II, 906

II ņur̂gât: auch Smilt.

Avots: EH II, 116

[II ņur̂gât Jürg., = ņurdzît: ņ. kaķi].

Avots: ME II, 906

pìeņur̃gât MSiI., piêņor̂gât ² "(reines Wasser) verunreinigen" Pabbascli; nepieņor̂gā ² istabu ar zivju ķidām! Stenden, Wandsen.

Avots: ME III, 277

pìesmur̃gât Salis, C., pìesmurgulêt, pìesmurguļuôt Dond., besudeln. Refl. -tiês, sich besudeln.

Avots: ME III, 293

pìešmurgât Wid., besudeln. Refl. -tiês, sich besudeln.

Avots: ME III, 301

pļurgâtiês Gr.- Sessau,

1) ungern, ungeschickt und saumselig arbeiten
Grünwald; "ākstīties, ģeķuoties" N.-Peb.; "ļurbuoties" Bornsmünde; pļur̂gâtiês ² Schibbenhof, pļur̃gâtiês C., Salis, Arrasch, Wandsen, unordentlich, ungehörig arbeiten;

2) "im Kot waten"
Pabbasch, (mit ur̃ ) Bauske;

3) "Suppe in den Mund nehmen und von da hlnausfliessen lassen"
(mit ur̃) Berstein; unschön essen Golg.

Avots: ME III, 373

purgât: mit ur̃ ("?") Rojen n. FBR. XIII, 71 und 74,

1): auch (pur̂gat ² ) Lems. Refl. -tiês: "dusmuoties; halblaut (für sich) schimpfen":
ar visiem cilvē̦kiem nede̦r p. Janš. Mežv. ļ. I, 355. Zur Bed. vgl. auch sapurgât.

Avots: EH II, 328

purgât, -ãju,

1) auch pur̃guôt Kand., die Fische mit der purga treiben Wandsen (mit ũ), Bauske (mit ur̂ ² ), U., Misshof;

2) pur̃guot > tahm. puorgât U., tr., (die Fische) aus dem Netz nehmen:
tiklu Pas. III, 392, Nogallen;

3) "aufrütteln, durchschelten"
N.-Peb. Refl. purgâtiês "ņemties 2 ap kuo": kuo tu ie purgājies apkārt? Ar. Wenigstens in der Bed. 2 wohl aus estn. purgema "ausleeren".

Avots: ME III, 417

‡ samurgât, = samurdît (?): man viss ir spīduošā kārtībā, bet svešs var tik s. Veselis Netic. Toma mīlest. 104; "saburzīt" Rutzau: s. drēbes.

Avots: EH XVI, 432

saņurgât Dond., saņur̂kât ² Dunika, tr., verknüllen, durcheinanderwühlen: bē̦rni saņurgā gultasdrēbes Dond. ka nesaburņā un nesaņurkā manu sakruzulē̦tuo matu un kleitu! RA.

Avots: ME II, 696

sapurgât, tr., zerprügeln Lind. n. U., Mag. XIII, 3, 70.

Avots: ME II, 709

sapurâtiês, sich verwühlen, verwickeln: ja bē̦rni kāpj uz steļļu paminām un mīdās, tad dzijas (šķē̦ri) pārmīdamās sapurājas Nötk.

Avots: ME II, 709

‡ sašļurgât,

1) durcheinander wühlen:
cūkas ēdienu sašļur̃gā un neē̦d Zögenhof. s. (mit ur̃) putru Frauenb.;

2) "?": ar sašļurgātām drēbēm Dünsb. Skaistā Mīle 5.

Avots: EH XVI, 454

sasmur̃gât, besudeln: s. ēdienu, grāmatu. Refl. -tiês, sich besudeln.

Avots: ME III, 739

sašmùrgât(iês) ² Lis., Golg.. sašmurgulêt(iês) ² Dunika, = sasmurgât(iês).

Avots: ME III, 758

‡ sašņùrgât ² Bers., = sasmurgât: s. ēdienu.

Avots: EH XVI, 455

sa-ùrgât ² , zusammenstehlen: s. nuo kunga meža jumtam adatiņas Saikava.

Avots: ME III, 774

‡ savùrgât ² Saikava "sazagt": s. jumtam adatiņas nuo kunga meža. Vgl. ùrgât ² .

Avots: EH XVI, 467

sažļurgât, ‡

2) "nekārtīgi sajaukt (ēdienu)" Frauenb.

Avots: EH XVI, 469

sažļurgât Frauenb., = sazīšļât.

Avots: ME III, 799

smur̃gât, ‡

2) "izniekuot" Seyershof: viņš mani trīs reizes nuo vietas smurgāja ar tuo pļavu, - tagad es vairs neticu. Refl. -tiês: "mazgāties laistuot ūdeni vis˙apkārt": pīlē̦ni pa ūdeni smur̂gājas ² Frauenb.; "darbuoties nemākulīgi, neveikli, ar pūlēm, netīrs kļūdams, darīt kuo neapduomātu, nepiemē̦ruotu vai nevajadzīgu" (mit ur̃ ) Salis: s. ar ēdienu Salis. s. gar kājām ebenda. es vairs neiešu ar baļķiem s. (= mežā baļķus zāģēt) Seyershof.

Avots: EH II, 540

smur̃gât C. (wruss. сморгаць "schnurcheln"), -ãju, schmurgeln U., besudeln : duoš[u] tādam smurguļam smurgāt savu sietaviņu BW. 19234, 1 var. Refl. -tiês, sich besudeln; sich mit einer widerlichen, unangenehmeri oder nichtigen Arbeit oder Sache befassen Ronneb. Zu li. smùrgas "Rotz", nusmùrgęs "apsikniáukęs" u. a. bei Būga KSn. I, 284; dies smurg- etwa aps smurk- (in smurka, smurkât) + snurg- (in le. snurgulas u. a.) ?

Avots: ME III, 970

šmùrgât ² : kas sevi vazā un šmurgā un kas nuotaisās me̦lni kâ krup[j]i Blaum. Raksti IX ⁴ (1937), 41.

Avots: EH II, 650

šmùrgât ² Bers., Kl., Lis., Meiran, Saikava, -ãju, = smurgât. Refl. -tiês,

1) = šmurgât AP. (mit ur̃), Lis. (mit ùr ^2), Lös., (mit ùr ²⁾ Saikava: kuo šis nu ieēde, - tâ˙pat tik šmurgājās! AP.;

2) = smurgâtiês: tâ es neļaušuos šmurgāties A. XX, 125;

3) šmurgāties iet, ein Spiel Etn. II, 70.

Avots: ME IV, 87

šņurgât, Refl. -tiês,

2): "rauduot purdulēties" PV.

Avots: EH II, 654

šņurgât, -ãju,

1) (den Nasenschleim hineinziehend) schnauben
(intr.) (mit ur̃ ) C., Salis;

2) schnüffeln
(mit ur̃ ) Schibbenhof; mäkeln Fest.: sivē̦ni neē̦d, tik šņur̃gā vien Bershof, Schibbenhof;

3) besudeln: šņur̃gāt ēdienu Bauske; beschmutzen; knittern, knillen
N.Schwanb. (mit ùr ² );

4) sich ärgern; weinen
Fest. Refl. -tiês,

1) sich ärgern, mäkeln:
šņurgājas par ēdienu (par dzīvi), diezin, kuo grib Fest.; mäkelnd wühlen im Essen (mit ùr ² ) Bers.;

2) sich besudeln
PS. (mit ur̃ );

3) "Unsinn schwatzen"
Bauske.

Avots: ME IV, 98

spùrgât ^2, intr., fasern Lis., Bers.

Avots: ME III, 1031

‡ spur̃gâtiês Seyershof, niesend prusten.

Avots: EH II, 564

ùrgât ² Saikava, (mit ur̃) Gr.-Buschhof, stehlen: puika sācis makšķeres urgāt.

Avots: ME IV, 304

ur̃gât (?) "narrieren" Bauske.

Avots: ME IV, 304

ur̃gâtiês, auf schlechten Wegen fahren Stenden. Zu urga I.

Avots: ME IV, 304

uzžur̃gât Stenden, hinaufschaffen: kas par muokām, kamē̦r izkritušuo rudzu maisu uzžurgāju uz ratu redelēm! Stenden. Refl. -tiês, mit Mühe hinaufsteigen, - klettern: sadurtais tikai pa kādu stundu uzžurgājies uz laipas.

Avots: ME IV, 402

‡ *vùrgât ² , zu erschliessen aus ‡ nùovùrgât ² .

Avots: EH II, 799

žļur̂gâtiês ² Dunika, weinen.

Avots: ME IV, 819

žņur̃gât: tikai tâ dmsciņ knaiba un žņurgā Blaum. Raksti IX ⁴ (1937), 69.

Avots: EH II, 821

žņur̃gât Ahs., -ãju, quälen: kaķis žņurgā peli. Refl. -tiês,

1) mit Mühe, kauend essen
(mit ùr ² ) Golg.;

2) ungeschickt, langsam eine Arbeit verrichten
(mit ùr ) AP., (mit ùr ² ) Kalz.

Avots: ME IV, 826

I žurgât, ‡

3): "nu jau ilgi žur̃gās", saka, kad taisās uz ilgu, nepatīkamu lîšanu Nikrazen. Refl. -tiês: auch (mit ur̃) Pankelhof, Ruhental.

Avots: EH II, 822

I žurgât, -ãju,

1) (eine Flüssigkeit) verunreinigen, trüben
(mit ur̃ ) Bauske; sudeln, verunreinigen (mit ur̃ ) Gr. - Sessau;

2) saufen, schlemmen
(mit ur̃ ) Frauenb.: žurgāt visu nakti. Refl. -tiês, im Wasser platschen Bauske, Fockenhof (mit ur̃ ), liederlich (giessend) mit Wasser umgehen Frauenb.

Avots: ME IV, 833

II žur̃gât: auch Nikrazen.

Avots: EH II, 822

II žur̃gât Ahs., Frauenb., Kab., Ruba, Schnehpeln, -ãju, quälen: bē̦rni, nežurgājat kaķi Ahs. n. RKr. XVII, 67. tu mani žurgā kâ kaķis peli Frauenb. Refl. -tiês "pluosīties, cīnīties" Stenden, Wandsen (mit ur̃).

Avots: ME IV, 833

pìepurslât "ar muti piesmurgāt": p. ūdeni Ar.

Avots: ME III, 281

‡ šņe̦rgât,

1) (in der Speise) wühlen
(mit e̦r̃) C., Lemb., Serben, Smilt., (mit e̦r̂) PV., "(ēdienu) sasmurgāt" (mit e̦r̃) Salis; an der Speise mäkeln, widerwillig essen PV.;

2) "īgnēties; pinkšķēt, raudāt" (mit e̦r̂) PV. Refl. -tiês,

1) liederlich essen
(mit e̦r̃) C., Lemb., Smilt., (mit e̦r̂) PV.;

2) "īgnēties, pinkšķēt, raudāt" PV.: meitene sāk šņe̦rgāt(ies), ka viņai nav nuopirkts lakats.

Avots: EH II, 652

žur̃gulis Stenden, ein Kind, das zu tollen (žurgāties) liebt.

Avots: ME IV, 833