Paplašinātā meklēšana
Meklējam 'nùokā' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā
'nùokā' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:
Šķirkļvārda oriģinālpierakstā (18)
nokākarāties
nokāmējis
nokāmerēties
‡ nùokāmerêtiês N: Peb., sich abmühen (?): nuokāmerējuos ar pulksteni visu dienu, bet galā netiku.
Avots: EH II, 52
Avots: EH II, 52
nokāpelēt
‡ nùokāpelêt, eine gewisse Zeit hindurch auf und ab steigen: visu rītu n. pa ustubas augšu un leju Saikava.
Avots: EH II, 52
Avots: EH II, 52
nokārkuļot
nùokārkuļuôt, [einen röchelnden Laut von sich geben MSil.]: pārliecinājies, ka ne˙viena tuvumā nav, viņš nuokārkuļuoja A. XVI, 516; ["sterben" Gramsden.]
Avots: ME II, 796
Avots: ME II, 796
nokārnēt
‡ nùokārnêt, eine Zeitlang neugierig blicken Wessen: svešajam cilvē̦kam bē̦rns ilgu laiku nuokārnēja acīs.
Avots: EH II, 52
Avots: EH II, 52
nokārnīt
nùokārnît,
3): auch N.- Bergfried;
4): "abnehmen" (?)" ME. ll, 796 zu ersetzen durch "heimlich abnehmen" Dricēni, Ungurmuiža, Welonen". Refl. -tiês, ‡
2) sich sehr abmühen
Salis: n. ar sìenu.
Avots: EH II, 52
3): auch N.- Bergfried;
4): "abnehmen" (?)" ME. ll, 796 zu ersetzen durch "heimlich abnehmen" Dricēni, Ungurmuiža, Welonen". Refl. -tiês, ‡
2) sich sehr abmühen
Salis: n. ar sìenu.
Avots: EH II, 52
nokārnīt
nùokārnît,
1) ["piemē̦tāt" Karkel; wühlend od. scharrend besudeln
Kursiten, Ermas, Nerft]: ja neturēsi acis vaļā, tad jau tevi nuokārnīs apkārt un apkārt De̦glavas Rīga I, 24. [nuokārnījis visu siênu dubļiem Lennew. kurmis nuokārnījis pļavu N. - Peb.;
2) wühlend od. scharrend (auch: schleuderd) herunterschaffen:
nenuokārni zemē drēbes! Neu - Wohlfahrt, Burtn. nuokārnījis visu sìenu nuo kūtsaugšas Alswig, Ermes, Lennew.;
3) "absäubern"
Naud., Kalleten, Preekuln, Grünh., Autz: jānuokārna aitu zarnas Grünwald;
4) "die Sahne abnehmen"(?)
Vank.;
5) "nuoārdīt, nuoplēst"
Ipiķi: vē̦tra nuokārnīja jumtu Nötk.; "nuojaukt" Neu- Wohlfahrt, Plm., Drobbusch, Meselau. Refl. - tiês, sich mit Mist besudeln Nerft. - Subst. nùokārnĩjums "ein von Hümpeln, Baumstümpfen und Steinen gereinigter Platz" Pabbasch.]
Avots: ME II, 796
1) ["piemē̦tāt" Karkel; wühlend od. scharrend besudeln
Kursiten, Ermas, Nerft]: ja neturēsi acis vaļā, tad jau tevi nuokārnīs apkārt un apkārt De̦glavas Rīga I, 24. [nuokārnījis visu siênu dubļiem Lennew. kurmis nuokārnījis pļavu N. - Peb.;
2) wühlend od. scharrend (auch: schleuderd) herunterschaffen:
nenuokārni zemē drēbes! Neu - Wohlfahrt, Burtn. nuokārnījis visu sìenu nuo kūtsaugšas Alswig, Ermes, Lennew.;
3) "absäubern"
Naud., Kalleten, Preekuln, Grünh., Autz: jānuokārna aitu zarnas Grünwald;
4) "die Sahne abnehmen"(?)
Vank.;
5) "nuoārdīt, nuoplēst"
Ipiķi: vē̦tra nuokārnīja jumtu Nötk.; "nuojaukt" Neu- Wohlfahrt, Plm., Drobbusch, Meselau. Refl. - tiês, sich mit Mist besudeln Nerft. - Subst. nùokārnĩjums "ein von Hümpeln, Baumstümpfen und Steinen gereinigter Platz" Pabbasch.]
Avots: ME II, 796
nokārpīt
[nùokārpît,
1) abscharren, abschaben, abkratzen:
n. ābelēm sūnu Wandsen; kaķis nuokārpījis pe̦lavas nuo griestiem Salis;
2) wühlend od. sich unruhig bewegend hinunterstossen:
bē˙rns nuokārpījis se̦gu Dond. Refl. - tiês,
1) sich abschinden
Ruj., Bauske;
2) durch unruhige Bewegungen sich entblössen:
bē̦rns nuokārpījies pliks Dond.;
3) "nuospirināties": cālis nuokārpījās Bauske.]
Avots: ME II, 796
1) abscharren, abschaben, abkratzen:
n. ābelēm sūnu Wandsen; kaķis nuokārpījis pe̦lavas nuo griestiem Salis;
2) wühlend od. sich unruhig bewegend hinunterstossen:
bē˙rns nuokārpījis se̦gu Dond. Refl. - tiês,
1) sich abschinden
Ruj., Bauske;
2) durch unruhige Bewegungen sich entblössen:
bē̦rns nuokārpījies pliks Dond.;
3) "nuospirināties": cālis nuokārpījās Bauske.]
Avots: ME II, 796
nokārsināt
‡ nùokārsinât,
1) reifen lassen
Gr.-Buschh.: n. labību;
2) nuokãrsināt līdz nāvei Gramsden "bis zum Tode pflegen".
Avots: EH II, 52
1) reifen lassen
Gr.-Buschh.: n. labību;
2) nuokãrsināt līdz nāvei Gramsden "bis zum Tode pflegen".
Avots: EH II, 52
nokārst
nùokā`rst,
1): auch Dunika; ‡
4) kämmelnd abnutzen
Seyershof: cik kārstavu nee̦smu nuokārsusi savā mūžā!
Avots: EH II, 52
1): auch Dunika; ‡
4) kämmelnd abnutzen
Seyershof: cik kārstavu nee̦smu nuokārsusi savā mūžā!
Avots: EH II, 52
nokārst
[nùokā`rst (li. nukar̃šti "abkämmeln"),
1) abkämmeln:
vilna ir jau nuokārsta Lautb. ādām nuokārš liekuo vilnu Wandsen;
2) abquälen:
kaimiņš savus zirgus nuokārsis;
durchpügeln: es savu puiku krietni nuokārsu Salis. Refl. - tiês,
1) kämmelnd sich abmühen
Ruj.;
2) eine Zeitlang zanken:
es ar viņu krietni nuokārsuos Bauske. - Subst. nùokā`rsums, Abgekämmeltes, Abfall.]
Avots: ME II, 796
1) abkämmeln:
vilna ir jau nuokārsta Lautb. ādām nuokārš liekuo vilnu Wandsen;
2) abquälen:
kaimiņš savus zirgus nuokārsis;
durchpügeln: es savu puiku krietni nuokārsu Salis. Refl. - tiês,
1) kämmelnd sich abmühen
Ruj.;
2) eine Zeitlang zanken:
es ar viņu krietni nuokārsuos Bauske. - Subst. nùokā`rsums, Abgekämmeltes, Abfall.]
Avots: ME II, 796
nokārst
I nùokārst: nuokārsušas auzas (Dunika), uogas (Warkl.). nuokãrsis cilvē̦ks - auch Dunika. n. (nuodzīvuot) dižu ve̦cumu Gramsden, Rutzau. te˙pat mūžu nuokãrsīšu ebenda.
Avots: EH II, 52
Avots: EH II, 52
nokārstīt
nùokārstît, Refl. -tiês, ‡
2) herabhangen, sich senken (von mehreren Subjekten)
Kaltenbr.: rudzu ziedi visi nuokārstējušies.
Avots: EH II, 52
2) herabhangen, sich senken (von mehreren Subjekten)
Kaltenbr.: rudzu ziedi visi nuokārstējušies.
Avots: EH II, 52
nokārtot
nùokā`rtuôt,
1): turēties pret turku nuokārtuotuo armiju Pumpurs Raksti II, 181;
2): ģīmis nuokārtuo viss, āda iet nuost Orellen, Segew.
Avots: EH II, 53
1): turēties pret turku nuokārtuotuo armiju Pumpurs Raksti II, 181;
2): ģīmis nuokārtuo viss, āda iet nuost Orellen, Segew.
Avots: EH II, 53
nokārtot
nùokā`rtuôt, nùolā`rtât,
1) tr., endgültig ordnen, regeln:
naudas lietas LP. VII, 216. pats spē̦ku nuokārtuojuot A. XVII, 324;
2) intr., streifig werden, belegt sein, (vom Wetter) rauh werden:
mēle nuokārtuojusi Konv. 2 2085. Refl. - tiês:
1) = nùokā`rtuôt 2: seja nuokārtājusies MWM. VIII, 125. ģimis it kâ nuokārtājies VIII, 42;
2) sich regeln:
kamē̦r šai ziņā lieta nuokārtuojas Kundz.
Avots: ME II, 796, 797
1) tr., endgültig ordnen, regeln:
naudas lietas LP. VII, 216. pats spē̦ku nuokārtuojuot A. XVII, 324;
2) intr., streifig werden, belegt sein, (vom Wetter) rauh werden:
mēle nuokārtuojusi Konv. 2 2085. Refl. - tiês:
1) = nùokā`rtuôt 2: seja nuokārtājusies MWM. VIII, 125. ģimis it kâ nuokārtājies VIII, 42;
2) sich regeln:
kamē̦r šai ziņā lieta nuokārtuojas Kundz.
Avots: ME II, 796, 797