projām

pruôjâm Kl., pruôjām Preili, pruôjãm 2 Dunika, pruô()m Neuenb., pruô()m Ronneb., Wolm., pruô()m 2 Līn., Salis, Ruj., pruôjam N.-Schwanb., Nerft, pruõjam Rutzau n. FBR. VII, 116, pruojā Dunika, Blieden, pruôje 2 Schleck, pruôje, 2 Suhrs, pruojum Alschw., Wir-ben, pruôjum 2 PlKur., pruôm 2 Iw., pruojnes Dond. n. LP. VII, 536, 867, pruôjme, 2 Dond., Adv., fort, weg: ej pruojām, geh wegl ve̦lns ... aizlaidās pruojām Dīcm. pas. v. I, 74. šie jau lielu gabalu pruojām LP. VI, 647. lai viņš brauc pruoja LP. VII, 152 (aus Blieden). - juo pruojām, hinfort U. un tâ pruojām, und so weiter U. viņai iet pruojām, sie hat ihre menses Bergm. n. U. Zu la. prō "vor", gr. πρωϊ, ahd. fruo "früh" u. a., vgl. Bezzenberger BB. XXVII, 1771 und Walde Vergl. Wrtb. II, 36.

Avots: ME III, 400


projām

pruôjâm: in Dunika auch mit uõ. tas netuop pruojam "der kommt auf keinen grünen Zweig" Lng., unter agrs (ähnlich Stender Deutsch-lett. Wrtb., unter "Zweig"). jūs man jau p. (nächstens, weiterhin) neredzēsieti Elger (Günther Altle. Sprachd. I, 162). atkal p. kļūt, sich von Armut aufhelfen (nuo jauna iekulties) Stender Deutsch-lett. Wrtb. (unter "aufhelfen"). Zur gleichen Wurzel wohl auch li. pruojais in p. eiti bei Skardžius Arch. Phil. III, 52.

Avots: EH II, 319