Paplašinātā meklēšana

Meklējam 'lèi' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā

'lèi' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:

Šķirkļvārda oriģinālpierakstā (26)

bleive

‡ blèive ² PV.,

1) "eine lange, mit wenig Zutaten gekochte Suppë;

2) "kas bleivējas";

3) "bleivēšanās".

Avots: EH I, 227

bleivēt

‡ II blèivêt ² Saikava "schlagen (z. B. die Tenne mit dem Lehmschlagel)". Aus d. bleuen.

Avots: EH I, 227

gleisis

‡ glèisis ² Erlaa "wer unsinnig (apļam) zu sprechen pflegt".

Avots: EH I, 392

gleist

‡ glèist -šu -su, Unsinn schwatzen Erlaa, KatrE., klatschen Erlaa.

Avots: EH I, 392

kleinot

[II klèinuôt "betten, betteln" zwischen Smilt. und Drosth.]

Avots: ME II, 221

kleivs

klèivs ² : auch (mit eî ) Gr.-Buschh.; schief (mit eî ) Oknist: kleivas kājas Pruode, Salwen.

Avots: EH I, 614

kolei

‡ kolèi ² Kaltenbr., Oknist, = ‡ kolīdz.

Avots: EH I, 638

koleik

‡ kolèik ² Oknist, = ‡ kolīdz.

Avots: EH I, 638

koleit

‡ kolèit ² Kaltenbr., = ‡ kolīdz.

Avots: EH I, 638

leidēris

‡ lèidēris ² Lubn., = leĩdars 1.

Avots: EH I, 731

leides

[lèides ² diena Lis., Bers., ein freier Tag, an dem man aufleben kann.]

Avots: ME II, 446

leinis

lèinis: auch AP., Wenden, (mit èi ² ) Duhren, Heidenfeld, Sessw., (mit eî ² ) Kegeln, Zögenhof, (mit eî ) Saikava.

Avots: EH I, 731

leinis

lèinis, [leĩnis N. - Peb.], ein X -, Säbelbeiniger Smilt., Aps.; [leĩnis "ein Lahmer" Sermus].

Avots: ME II, 446

leiniski

lèiniski, Adv., säbel -, schief -, x - beinig: cilvē̦ks, kas ejuot kājas leiniski jeb uz āru me̦t Etn. II, 161.

Avots: ME II, 446

leins

I lèins: auch AP., N.-Peb., Smilt., Wenden, (mit èi ² ) Alswig, Sessw., (mit eî ² ) Kegeln, Ruhental, Zögenhof, (mit eî ) Saikava.

Avots: EH I, 731

I lèins PS., [Trik., leĩns Ruj., N. - Peb., lèins ² Lis., Mar.], schiefbeinig, auswärts gedreht [Schrunden, O. - Bartau, Doblen, Bauske, Laud., Sessw., Fest., N. - Schwanb., Bers., Lis.]: uz āru ar pirkstiem izgrieztas kājas sauc par leinām [leiņām (?) nach U. unter kleins] kājām Etn. IV, 3, [Brucken]. tas jau mūsu jaunais svainis leinajām kājiņām BW. 30580 var. (aus Tirsen). viņam kājās tik leinas, ka cūka var cauri skriet N. - Peb.] viņš kājas lika tâ drusku leini Saul.; [leĩns "lahm" Sermus; leins "krumm, schwach (von Beinem)" Nötk. In livischem Munde aus kleins (s. dies) entstanden? Oder aber (dem li. leĩnas "biegsam, schwach" entsprechend, vgl. le. liels) in der Bed. durch kleins beeinflusst?].

Avots: ME II, 446

leitenēt

‡ lèitenêt ² Saikava, hin und her laufen, sich herumtreiben. Vgl. leitenis ‡ 3.

Avots: EH I, 731

leitens

[lèitens ² Sessw., Laud., lèitans ² Kerstenbehn "ein nachlässiger, etwas korpulenter, nicht starker Mensch."]

Avots: ME II, 446

leitiene

lèitiene ² Oknist, eine Litauerin.

Avots: EH I, 732

pleidaks

plèidaks ² , der Fetzen, auch ein zerfetzter Armel usw. A.-Schwanb.

Avots: ME III, 333

pleikšķenes

plèikšķenes ² , silene inflata Sm.: pleikšķenes duodamas luopiem, kad appūsts vē̦de̦rs Bers. n. Etn. I, 66.

Avots: ME III, 334

pleišķenes

plèišķenes ² , eine Art Pflanzen Saikava, Heidenfeld.

Avots: ME III, 334

pleišķēt

plèišķēt ² , schallen; schwatzen Heidenfeld, Saikava.

Avots: ME III, 334

pleists

plèists ² "ein (auch etwas fauler und dickschädliger) gebückter Mensch von langem Wuchs" : izaudzis kâ pleists! Gr.-Buschhof.

Avots: ME III, 334

pleizēt

plèizêt ² , unmässig viel trinken resp. saufen Druw. n. Etn. IV, 165; vgl. piepleisêt; sāk atkal pleizêt (bieži un ilgi lît) N.- Peb.

Avots: ME III, 334

sapleišķēt

‡ saplèišķêt ² Saikava, = sapļãpât 1: kuo nu šis tev atkal sapleišķēja par mani?

Avots: EH XVI, 436

Šķirkļa skaidrojumā (17)

gleins

gleins od. glèinis ² [Kreuzb.], mehrere zusammengebundene Balken - eine Abteilung des Holzflosses: gleinā ir apmē̦ram ap 50 baļķu kuopā siets, un visā pluostā mē̦dz būt pa 4 vai 5 līdz 6 gleini viens pie uotra galeniski savilkti Konv. ² Etn. IV, 61, [Bielenstein Holzb. 624. Zu li. gleità "ряд, шеренга"

Kļūdu labojums:
Konv. ² = Konv. ² 3217

Avots: ME I, 624

klaivs

‡ klaivs Tdz. 37446 (aus Warkh.), = klèivs ² .

Avots: EH I, 608

kleins

kleĩns [Kand., klèins ² Kl., klèins N. - Peb., kleîns ² Nigr., Bauske],

1) schief, schief -, säbelbeinig
[kleĩns Stenden]: kleinas kājas, schiefe Beine Lind., Allendorf. tev nuosita kleinas kājas BW. 29156, 12. citam bija kleinas [einwärts gewandte Kl., auswärts gebogene N. - Peb., krumme Bauske, x - förmige Nigr.] kājas [BW. 965; 13088; 21250], citam kumpa muguriņa RKr. XVI, 239;

[2) schwach
Spiess n. U.;

3) enge (?)
L. - In der Bed. 2 vielleicht zu li. klíenas "тонкiй", le. kliens 2 u. 3 und (nach Zupitza Germ. Gutt. 118) zu ae. hlœ "mager"; in der Bed. 1 dagegen zunächst wohl zu li. kleinióti "ходить шатаясь" kleĩvas "schiefbeinig" (kleivkājis), kleĩpti "schief treten", kleišiúoti "fortgesetzt mit einwärts gebogenen Füssen nach Möglichkeit eilig laufen", klìšas "schiefbeinig" (nach Būga РФВ LXVI, 222; vgl. auch li. kluins.]

Avots: ME II, 220

kleists
kleîsts [Kr., PS., Trik., Lis., C., Wolm., klèists N. - Peb.],

1) der Herumtreiber, Strolch, Windbeutel:
kas nu tādu kleistu ņems par strādnieku C., PS., Smilt., Bers., Lub., Tirs., Wolm. ir ar mums liela vajadzība pēc tādiem pasaules kleistiem Baltp. kleistuos aiziet, verkommen, herunterkommen Mesoten;

[2) ein langer, schiefbeiniger, verkommener Mensch
U. - In der Bed. 1 zu kliest, klîst; in der Bed. 2 zunächst wohl zu li. kléiščioti "похрамывать" und le. kleins].

Avots: ME II, 221

kleita
‡ kleĩta Wolm., BW. 3626, kleĩte U., BW. 20561, 1, kleĩti Autz n. U., AP., BW. 16992, 3 var., a. pl. kleitus Janš. Dzimtene II, 364, dat. -instr. plur. kleitīm BW. 5018, 1, ein (hochle.) Demin. klèitine ² Oknist, ein Frauenkleid (hieraus entnommen).

Avots: EH I, 613

lei
leî: pati leî (auch) Smilt.; lei Lasd. u. a. n. FBR. IX, 159, Fest. n. FBR. XVII, 82 "= laî"; lèi AP.; lei Ceļi VIII, 389, = laî 2: jaukt sìenu, leî kalst Ramkau. lei dzird Elger (Günther Attle. Sprachd. I, 32; ähnlich 58). nez cik lèi (= laî 7) ir ve̦ci tie sivē̦ni? AP.

Avots: EH I, 731

lei
leî C., Krons - Würzau, [PS., lèi ² Kl.], BW. 301; 641; 7257; 13251, für laî.

Avots: ME II, 445

leicums
leicums "ein grosser Mensch": šitam lielajam leicumam darbu vien gan nevarēšu pieduot JU.; [in Drosth. sei lèicums ein grosser, fauler Lümmel].

Avots: ME II, 445

leitēns
leĩtẽ̦ns,

1) [lḕite̦ns ² Mar.], ein kleiner, junger Litauer:
krievēniņus, leitēniņus same̦tam Daugavā BWp. 1371;

[2) lèite̦ns ^2, jem., der sich wie ein Litauer benimmt oder kleidet
Mar.];

3) ein grosser Knabe, der noch ohne Hosen umhergeht
Stockm. n. Etn. IV, 130.

Avots: ME II, 446, 447

leitis
leĩtis,

1): Demin. acc. plur. leitiņus BW. 1271, 1 var.; leiši mani bāleliņi BW. 26708 var.; ‡

3) ein aus Litauen importiertes Schwein
Siuxt; ‡

4) weisse (litauische) Butter (wo die Buttermilch nicht ausgesondert ist)
Gramsden, Preekuln; in Frauenb. mit dieser Bed. das Demin. leĩtītis; ‡

5) n. pl. Leĩši, Litauen:
sievu zagšana Prūšuos un Leišuos Janš. Nīca 23. Vgl. anch den li. Eigennamen Lèitis bei Fenzlau Die deu. Formen d. li. Orls- u. Personennamen des Memelgeb. 101 und den ON. *Leitukai bei Bezzenberger KZ. XLIV, 306. Erwähnt sei auch der Flussname Leĩtė bei Fenzlau 1. c. 138.

Avots: EH I, 731, 732

līgačas
[lìgačas ² Warkh.], līgačas [Bolven, Domopol], die Schaukel Infl.; [in Zaļmuiža n. Latv. saule 1924, 168 lèigočas ^2, in Welonen leiguočas aus līgāčas].

Avots: ME II, 483

pleikšķis
pleikšķis,

1) ein Geschwätziger
Saikava (mit èi ² ), Odsen, Saul: "pleikšķi!" atcē̦rt Dimpē̦ns Leijerk. I, 252;

2) plèikšķis ² , ein plötzlicher Knall
Saul., Laudohn, Vank.

Avots: ME III, 334

pleitags
pleitags, ein Säufer, Herumtreiber, cilvē̦ks kas diedelē pa kruogiem dze̦rdams Etn. I, 137 (aus Grosdohn); dafür pleĩtāgs Bauske, plèitāgs ² Golg., Saikava.

Avots: ME III, 334

pleitēt
pleitêt, -ẽju. tr.,

1) pleĩtêt Salis, Jürg., plèitēt ² Golg., Kl. Heidenfeld, schlagen
(mit einer pletne Etn. IV, 165): vīrs pleitē vilcējus A. v. J. 1898, S. 389;

2) pleĩtêt Salis, plèitēt ² Saikava, saufen. Vgl. etwa plĩtêt I.

Avots: ME III, 334

plīšķata
*plìšķata ² (erschlossen aus ostle. plèiškata), etwas ungemein Dünnes od. Flaches, z. B. ein Brotlaib, der sich gesenkt hat Mar. n. RKr. XV, 131 und XVII, 135. Wenn mit šķ aus kšķ, zu plīksts.

Avots: ME III, 349

tolaik
tùolaik (li. tuolaik "damals" bei Miežinis),

1) tuõlaĩk, auch tuolaiku, zu der (vergangenen) Zeit, damals:
tuolaik, kad es uzaugu, skuolas bija re̦ti atruodamas Ahs. tuolaik bij tāds likums Dīcm. pas. v. I, 43 tuolaik (ausgespr.: tūlèik), ka[d] es ite biju, tu biji mazs Mar. n. RKr. XV, 141. viņam tuolaiku māja bij iedalīta Kaudz. M. 21 ;

2) dann
Infl.: taidi uzskati var mainīties tik tuolaik, ka[d]... L. W 1921, № 42, 2 ₃ . mani čorts dadzīs un tuolaik nuosiss Pas. 11, 72 (aus Kapiņi). ja tu iziesi nuo pils dzīvs, tuolaik es tev kalpuošu visu mūžu III, 299 (aus Dricē̦ni).

Kļūdu labojums:
Infl. = Infl., Ober-Kurl.

Avots: ME IV, 284, 285

tolei(t)
tolei(t): auch (tolèit ² ) Kaltenbr., (tolèi ² ) Oknist; in Oknist dafür auch tolèik ² .

Avots: EH II, 688